Terug bij mama op de bank

Het is alweer lang geleden dat ik een blog geschreven heb. Maar zoals de titel van de blog al doet vermoeden is er in de tussentijd wel van alles gebeurd. Ik begin maar met het goede gedeelte. 

Eind november stond vooral in het teken van studeren (de eerste studiepunten zijn ondertussen binnen :)) en genieten van Innsbruck in kerstsfeer met veel bezoekjes aan de prachtige kerstmarkten, glühwein en in het weekend skiën. 

Het eerste weekend van december, terwijl in Nederland iedereen druk was met Sinterklaas ben ik samen met Lisa naar Wenen geweest. Wat een prachtige stad is Wenen zeg en helemaal tijdens de kersttijd. We hebben heel veel door de stad gestruind, kerstmarkten bezocht, pretpark Prater bezocht, glühwein gedronken. Maar hoogtepunten van onze trip waren toch wel ons bezoek aan de Wiener Staatsopera en Schloss Schönbrunn waar we ons echt Sisi (helaas zonder Franz-Jozef) waanden. Ik kan Wenen echt aanraden voor een citytrip! 

Na de Wenentrip moest er natuurlijk toch nog een beetje Sinterklaas gevierd worden, nadat op de de ochtend van de 6e de Duitse Nikolaus al was langs geweest was het 's avonds de beurt voor een traditie uit de Lage Landen: pannenkoeken eten! Ontelbaar veel pannenkoeken hebben we in de keuken van de tweede etage gebakken en gegeten, super gezellig! 

Ondanks dat de heimwee zo vlak voor de kerst een beetje opkwam was daar weinig tijd voor, want vorige week donderdag kwam Merel alweer op bezoek. Ze werd getrakteerd op Kaiserswetter, dus een heerlijk zonnetje onder een strakblauwe lucht. Daarnaast bracht ze weer lekkers uit Nederland mee, dus het begin van het weekend kon al niet meer stuk. Donderdag hebben we van het heerlijke weer op de Nordkette genoten, ski's geregeld en natuurlijk de kerstmarkt bezocht. Vrijdag stond onze eerste skidag op het programma en onder het zonnetje was het genieten op de Stubai Gletscher. Natuurlijk kon een bezoekje aan de apres-ski niet achterblijven, en de skibus van 18:00 terug naar Innsbruck werd door ons omgedoopt tot vroegste BOB-bus ooit. Zaterdag ging Lucia gezellig met ons mee naar Stubai en ook dat was weer een prachtige dag! 

Helaas liep de zondag niet prachtig af als de vorige dagen, tijdens de tweede afdaling in Kühtai kwam ik (alleen en ja met helm op m'n hoofd ;)) lelijk ten val en voelde ik gelijk dat het niet goed zat in m'n knie. Ik werd gelukkig goed geholpen en de bergredding was er dan ook snel, inclusief banaan. Dat werd het begin van een klassiek ski ongeluk verhaal. Ik werd in de banaan naar beneden en vervolgens naar de dokter gebracht. Die deed onderzoeken en maakte foto's en kon al snel concluderen dat ik letsel aan mijn voorste kruisbanden en binnenband heb. Met een brace en krukken zijn Merel en ik vervolgens terug naar Innsbruck gebracht waar het regelen begon. Uiteindelijk na veel geregel, kon ik gelukkig de volgende dag met Merel mee terug vliegen naar Eindhoven, naar huis toe! We hebben tijdens de reis veel gelachen, want (uiteraard) was ik niet de enige die gewond na een ski-ongeluk werd afgevoerd. Maar het meest blij was ik toen ik thuis aankwam. Ondertussen lig ik dus lekker bij mama thuis op de bank, maar hoe nu verder met de knie en Innsbruck? 

Gisteren kon ik al bij de orthopeed terecht en die stelde dezelfde diagnose als de arts in Oostenrijk. Maandag moet ik nog een mri laten maken om o.a. letsel aan mijn meniscus uit te sluiten en te bekijken hoe groot de schade precies is. Verder moet ik nu 6 weken mijn brace dragen (eerst dag en nacht en later alleen overdag) en met krukken lopen en zal er later een operatie voor mijn kruisbanden volgen. Maar ik kan terug naar Innsbruck om daar het semester af te maken! Als het allemaal goed is vlieg in gewoon Tweede Kerstdag met Cees-Jan en Lonneke en de kinderen naar Innsbruck, en in plaats van zelf te skiën zal ik de kinderen vanuit mijn luie stoel aanwijzingen geven (de beste stuurlui staan aan wal :P). Tessa volgt een dag later, dus hulp genoeg daar! Als ik mijn semester afgerond heb zal er dan in februari een operatie volgen met daarna nog een lange revalidatie. 

Al met al niet echt de thuiskomst waar ik op gehoopt had, maar ik ben allang blij dat het niks ernstigers is. En dat ik terugkan naar Innsbruck na een week vol Zonnebloemuitjes. En als het goed is gaat uiteindelijk allemaal weer goed komen en genezen!